• España liderou a candidatura internacional de trashumancia, que agora integra 10 países europeos.
• A técnica do soplado de vidro tamén está recoñecida como Patrimonio Cultural Inmaterial da Humanidade.

A transhumancia conformou o modo de vida tradicional de moitas sociedades de España e de Europa dende a antigüidade. No seu sentido máis estrito, a transhumancia é o movemento estacional do gando por rutas establecidas, explotando pastos naturais durante todo o ano. Por iso deixou pegada na paisaxe e nas persoas e territorios dos seus habitantes.

É por iso que a transhumancia, xunto coa técnica do soplado de vidro en España, converteuse en Patrimonio Cultural Inmaterial da Humanidade . Así o decidiu o Comité da UNESCO reunido en Kasene (Botswana) o pasado 6 de decembro, segundo informou o Ministerio de Cultura .

A candidatura internacional para a trashumancia, que estivo liderada por España , recoñece tamén este tipo de pastoreo en Albania, Andorra, Croacia, Francia, Luxemburgo e Romanía, países que se suman ao recoñecemento que xa gozaban en Austria, Grecia e Italia.

Historia e cultura

España conta con 125.000 quilómetros de rutas gandeiras que percorren toda a península e as illas, o que demostra que a transhumancia é unha práctica estendida en todas as comunidades autónomas e segue vixente na actualidade. Así, o movemento estacional dos rabaños segue sendo unha práctica habitual que deu lugar a un rico patrimonio cultural.

De feito, a nivel histórico, a tradición oral , a artesanía e as técnicas gandeiras, así como a xestión dos pastos no marco do dereito consuetudinario , son os elementos que conformaron unha cultura transhumante que axudou, e aínda axuda, a transmitir o paso e os sendeiros polas rutas peninsulares.

Podes atopar máis información sobre o patrimonio cultural inmaterial en España nesta ligazón .

Técnica de soplado de vidro

Así mesmo, a técnica do soplado de vidro en España foi inscrita na Lista de Manifestacións Representativas do Patrimonio Cultural Inmaterial. A UNESCO como parte da candidatura internacional compartida con República Checa, Finlandia, Francia, Alemaña e Hungría, que recoñece os coñecementos, as técnicas artesanais e as habilidades na elaboración do vidro.

En concreto, a técnica do soplado de vidro é unha habilidade vinculada á cultura española, con grandes centros produtivos que levan máis de tres séculos de existencia, como o Centro Nacional do Vidro de La Granja , en Segovia, ou o Gordiola Glass, en Mallorca.

Ademais, hai preto de 140 obradoiros de artesáns e artistas en todo o país, en ocasións vinculados a museos, “que buscan dinamizar e dar visibilidade ás producións características dos centros hoxe desaparecidos”.

Os procesos de soplado de vidro, os seus coñecementos, produtos, instrumentos e maquinaria asociados, así como os seus espazos arquitectónicos, presentan un conxunto de valores históricos, inmateriais, tecnolóxicos e artísticos que merecen ser preservados.